insanı geren şeyler

metrobüste, otobüste yahut metroda ineceğin durağa yaklaşılmış olunması ancak o kalabalıkta kapıya ulaşmanın çok zor olması.

herkesin birbirini tanıdığı bir ortamda tek yabancı olman ve tanışman.

(bkz: şimdi biz neyiz) (bkz: evlilik muhabbetleri)

hoşlaşmadığım insanlarla muhatap olmak zorunda kalmak...

ismimle hitap edilen mesaj gelince.. daha fazla konusamicam

aşk itirafına cevap beklemek

Aynı şeyi defalarca kez anlatmak durumunda kalmak. Her tekrarda geriliyorum, duruma anlam veremiyorum ve tekrar geriliyorum. Sonra derin bir nefes alıp tekrar deniyorum. En sonunda da bir isyan patlatıyorum. Papağana çevirdiniz ya beni, yeter ayol yeter! Ayy papağan da çok şirin hayvan aslında da şu an konumuz bu değil. (bkz: can sıkıntısından saçmalamak)

Planlanmamış üst üste gelen şeyler. Hemen sinirleniyorum. Biri bi şey istiyor o sıra diğeri gelip başka bir şey istiyor ama senin planladığın şey başka o sıra derken bana hafif hafif yükleniyor gerginlik. Aslında basit şeyler bile olsa üst üste plansız gelince burnumdan soluyorum

babam ya

insanlar ?#!? edit: çok düz olmuş. ayrıntı vereyim; herhangi bir tanıdığın canını sıkması değil. mesela kahve içmeye çıkmışım biraz nefes alacağım ortalık sakin bir yere oturmuşum. saatler ilerledikçe kahvecideki masalar doluyor, konuşma sesleri artıyor, sonunda mekan tıklım tıklım oluyor ya... ciddi söylüyorum başım ağrıyor. gürültüden kaynaklı değil sadece, çok insanın verdiği o görüntü dahi başımı çatlatmaya başlıyor. şakaklarımdaki damarlar patlayacak gibi oluyor. tamam diyorum ya ben bu dünyada bu kafayla daha fazla yaşayamam. öleyim ben diyorum. ya da mesela şehrin kalabalık caddesine gitmek zorunda kaldıysam... vay halime.

aldatılmak